Benjamin, Son Bakışta Aşk‘ta, endüstriyel tipografinin ve kitap üretiminin Mallarmé‘nin ve dadaizmcıların elinden çıktıktan sonra nasıl “kitabın arkaik sükûnetine” saldıran bir araç haline geldiğini anlatıyor. Bu anlamda, Görsel Şiir gibi “deneylerin” çok da kalıcı olmaları gerekmiyor, belki. Çünkü reklamı yapılamayan şeylerin “şiiri” olmak zorunda Şiir. Her ne kadar sonunda Benjamin “enternasyonal bir yazı dili” öngörüsünün “kaka emojisi” ya da “barkod tabancası” ile önümüze çıktığını görememiş olsa da..

Yeminli Kitap Müfettişi yazısına devam et →