Barthes “YAZI VE YORUM” [Metis, 1990] içinde Yazı’nın Dil Yetisi ile ilişkisini önümüze seriyor. Buradan biçim ve içerik konusunda bana göre en temel yerden kalkındırıyor yazıyı: “Ne denli incelmiş olursa olsun, biçemde her zaman ilkel bir şeyler vardır: amaçsız bir biçimdir, bir amacın değil, bir tepinin ürünüdür, düşüncenin dikey ve yalnız bir boyutu gibidir.”
Levi-Strauss’un Yaban Düşünce’de çizdiği çerçeve en azından öncelikle “büyüsel bilgi” ile “bilimsel bilgi” arasındaki uzaklığı fark ettirmeye çalışıyor, sonra aralarında birkaç bin yıllık uzaklığın kapanmaya başladığı yeri işaretliyor. Ortaya “yaptakçı” ya da “bricoleur” çıkıyor. Yaptakçı ilksel olan ya da “ilkel” olan fakat işin bizi ilgilendiren kısmı ise, buradan görsel şiir yapan şairin yöntem ya da stratejilerine de bir patika çıkabilmesi [ya da en azından benim görüşüm bu yönde]. Bir bilim adamı ya da mühendis kesinliği ile çalışan “günümüz şairinin” karşısında tasa ile tasarısı arasında tekinsiz olan barbar görsel şair! Alıntılar Tahsin Yücel’in çevirdiği YKY baskısından.